Tags: predikant

Ik ben (over een boeiende enquête-uitslag) 2 0

Ik ben (over een boeiende enquête-uitslag) 2

De meeste respondenten in dit onderzoekje zien blijkbaar wel, dat predikant zijn bijzonder complex is. Wat een aardige mensen allemaal, die dit invulden! Ze leven zich goed in in het bestaan van hun dominee. Toch blijven de verwachtingen torenhoog. Het cliché dat de dominee geen ‘schaap met vijf poten’ is, klinkt al gauw wat obligaat als we vervolgens wel ladingen verwachtingen op z’n rug stapelen. Zeker, van iemand die zo hoog gekwalificeerd is, mág je een en ander verwachten. Terecht eindigt het rapport dan ook met een oproep open en eerlijk met elkaar hierover in gesprek te blijven, in plaats...

Ik ben (over een boeiende enquête-uitslag) 1 0

Ik ben (over een boeiende enquête-uitslag) 1

Eerlijk gezegd was ik wat sceptisch over de campagne IkBen van SKW. De naam doet me denken aan de naam Jahwe waarmee God zich aan Mozes bekendmaakt (Exodus 3). Wie ben ik als dominee bij de Ik Ben?! ’t Is dat de enige die zich Ik Ben mocht noemen Zichzelf als de dienaar van allen heeft geopenbaard. Maar dan nog zijn Jezus’ Ik Ben woorden in het Evangelie Johannes van Goddelijke grootsheid. Naast deze reserves had ik ook vraagtekens bij de enquête met vragen als ‘wat is volgens jou de meerwaarde van de predikant’. Genereer je daarmee niet voorspelbare antwoorden?...

6

35 jaar geroepen – persoonlijke overdenkingen bij 35 jaar predikantschap

Het is 14 juli als ik aan dit stuk begin te schrijven. Op deze dag precies 35 jaar geleden werd ik in Kinderdijk bevestigd als predikant in Alblasserdam en Nieuw-Lekkerland. Mijn gedachten gaan terug naar mijn roeping. Lange tijd vond ik gepraat over roeping al gauw onzuiver, ik was gewapend met een gezond wantrouwen ten aanzien van alle menselijke motieven. In bevindelijke kringen lijkt roeping soms een soort machtsfactor, waarmee men elke kritische noot van zich afhoudt. Ook evangelische leiders beroepen zich soms op de Heer en houden zo kritiek van zich af. In die valkuilen wilde ik niet terecht...

0

Een vrouw geroepen als dominee

Op 26 juni jl. werd bekend dat Almatine Leene, predikante in Zuid-Afrika, een beroep aanneemt in de GKv Hattem-Noord (naast haar was ook Jasper Bosman beroepen). Het was gelijk ‘groot nieuws’, tot zelfs bij de NOS. Het getuigt van moed als een GKv-gemeente zo’n eerste stap zet, en van deze vrouw om daar positief op te reageren. Er wordt hierover in de kerken zeer divers gedacht. Kunnen wij dit samen aan? Het zou mooi zijn als we er in respect voor elkaar in slagen om een stukje diversiteit te dragen en elkaar als broeders en zusters in verbondenheid met Christus...

0

Geestelijk leiderschap: functie of roeping?

Geestelijk leiderschap is schaars. Kerkenraden zijn een soort besturen geworden, met managers die de kerk runnen. Hun ‘targets’ zijn zo variabel als de bezetting van de kerkenraad zelf, er zijn zelden meerjarenplannen of gezamenlijke doelen. Veeleer worden doelstellingen bepaald door de toevallige en zeer veranderlijke samenstelling van de kerkenraad, met telkens nieuwe persoonlijke agenda’s (en belangen). De enige die geacht wordt die geestelijk-inhoudelijke dimensie in te brengen, de predikant, komt in deze bestuurscultuur vaak in de knel. Ze worden steeds meer gezien als werknemers die verantwoording dienen af te leggen aan een MT. Hun onafhankelijkheid als dienaar van het Woord...

0

Veel leiders of één ambt?

“Meer leiders welkom in de kerk”: deze kop vat het betoog van Jack Barentsen samen, waarin hij een pleidooi voert voor gedeeld en veelvormig leiderschap (ND 7 febr.). Hij doet dat met verwijzing naar Paulus, die in zijn brieven een ‘breed palet’ aan leidinggevende mensen ziet in het groeiende stedelijke netwerk van kringen en gemeenschappen in de vroege kerk. Dynamisch beeld Het is juist, dat het Nieuwe Testament een dynamisch beeld vertoont als het over leiders in de gemeente gaat. En nergens worden deze aangeduid met het woord ambt. Ambt is een theologische constructie die ontstond in de loop van...

3

Een dominee, iemand om u tegen te zeggen

Hoihoi, ik wil even iets aan je vragen, Klaas! Een mailtje van een alleraardigst meisje, één van mijn catechisanten, amper 18. Ik krab achter mijn oren, stuur haar een vriendelijke mail terug, ondertekend met ‘ds. van den Geest’. Ik ben een man van bijna 59, opa, en niet haar vriendje maar haar dominee. En ja, van de vorige eeuw. Of ben ik nou gek? Ouders van nu leren hun kindjes niet meer te u-en. Mij best, dat is uit de tijd. Maar de manier waarop die kindjes je soms benaderen, daar voel je ook niets van respect meer in. Aan de andere kant: ooit...