Categorie: Artikelen

0

God is een vluchteling (boekbespreking)

  De kerken in Nederland (en in heel West-Europa) vergrijzen en ontgroenen. Die trend is onmiskenbaar en houdt gelijke tred met de demografische ontwikkeling van onze samenleving: meer ouderen, minder jongeren. In de kerk nog eens versterkt doordat jongeren de kerk massaal de rug toekeren. ‘Jongeren bij de kerk houden’ lijkt een edel streven, maar dat zal niet lukken tenzij we meer naar jongeren gaan luisteren: wat hebben ze nodig? In “God is een vluchteling” wordt die trend samengevoegd met nog een andere ontwikkeling: de kerk verschiet van kleur. De Vlaamse filosoof David Dessin schetst in dit boek de toekomst...

0

Allah en de Vader van Christus dezelfde?

Het was Burendag, de kerk was even een plek voor dansvoorstellingen, een praatje, gezellige drukte. Mooie gelegenheid om mijn Turkse overbuurman eens het gebouw van binnen te laten zien. Toen ik het hem vroeg, dacht hij geen moment na en ging onmiddellijk mee. Diep onder de indruk was hij. En heel veel vragen stelde hij. Bijvoorbeeld: hoezo doen jullie de schoenen niet uit bij de ingang? En hoe bidden jullie dan, er staan allemaal stoelen! Voor een moslim is aanbidding van God iets van diepe eerbied, ontzag. Voor hem ga je met je gezicht ter aarde. Protestanten blijven bij het...

5

Bij het sterven van een briljant theoloog (Harry Kuitert, 1924-2017)

Harry Kuitert overleden. Tja, dat bericht moest een keer komen, hij was 92. En als het dan zo ver is, zet het je aan het denken. Om niet te zeggen: het grijpt me aan. Ik heb een groot deel van zijn publicaties gelezen. En elke keer werd ik getroffen door twee dingen. Zijn radicaliteit en zijn originaliteit. Als orthodox gereformeerde leerde ik, dat wat Kuitert doet en schrijft, verderfelijk is. Niets spaarde hij, alles sneuvelde onder zijn fileermes. Je zou kunnen spreken van een ontmanteling van het totale christelijke geloof, afbraak tot aan de grond. Dacht je dat zijn boek...

0

“Tale Kanaäns” in preken??

Pinksterfeest aan het Meer en de aanstoot van het evangelie “Ik gebruik nooit tale kanaäns”, zei ik. “En dat doet toch niemand meer (afgezien van een paar retrokerken in de marge)?” Waarop ik hartelijk werd uitgelachen. Kom nou toch, dat zijn we ons totaal niet bewust, jij ook niet!, zeiden mijn alleraardigste collega-voorgangers. Maar in het onderstaande wil ik uitleggen waarom ik het niet met ze eens ben. Samen met een aantal anderen zaten we in een terugblik op het Pinksterfeest aan het Meer, juni jl. We waren het er allemaal over eens: het was een geweldige gebeurtenis, een unieke...

Een jihad van liefde 0

Een jihad van liefde

Een moslim die eigenlijk christen is. Zo zou je Mohammed El Bachiri kunnen noemen. Mohammed (36), metrobestuurder in Brussel, verloor zijn iets jongere vrouw Loubna, die omkwam bij de bomaanslag in station Maalbeek op 22 maart 2016. Hij bleef achter met drie zoontjes. “Als een kapitein op een schip met drie matrozen, op een oceaan van verdriet”. Voor de Vlaamse tv vertelde hij zijn verhaal, de historicus David van Reybrouck maakte er een klein boekje van, Een jihad van liefde. Treffende titel, want jihad betekent strijd. Maar dan wel allereerst strijd als inspanning. Iedere moslim wordt geacht de strijd aan...

0

Vernieuwing controleverlies?

Vernieuwing dient zich aan “in wat zich manifesteert als controleverlies”. Een typerende zin uit het boek Leven van wat komt van Erik Borgman.[1] Borgman, ‘lekendominicaan’ en hoogleraar publieke theologie in Tilburg, is een toonaangevende denker die maatschappelijke ontwikkelingen theologisch duidt. Hij laat je met andere ogen naar de huidige wereld kijken. Daarom is dit zo’n bijzonder inspirerend en boeiend boek. Wat is de oplossing van het vluchtelingenprobleem? Waar gaat het naartoe als economie alleen maar consumptieve groei betekent en natuurlijke bronnen uitgeput raken? Het bijzondere van dit boek is dat het niet met de zoveelste oplossing komt. Maar een andere...

0

Vrouwelijke ambtsdragers dankzij ‘nieuwe hermeneutiek’?

Het synodebesluit om vrouwen niet langer uit te sluiten van een kerkelijk ambt heeft heel wat losgemaakt. Het lijkt, als je de reacties ziet, een aardschok. De kritiek op het besluit en de totstandkoming ervan kregen veel aandacht. Maar hoe zit het nu met die voorstanders? Zijn ze blij? Jazeker. Geven ze veel uiting aan die blijdschap? Daarin zijn ze voorzichtiger. In de reacties merk je, dat de meesten beseffen wat het besluit bij tegenstanders teweegbrengt: zorg, angst. De meeste voorstanders doen niet triomfantelijk en vieren geen feest. Sterker nog, ook bij hen voel je pijn. Scheuring of schisma Twee van zulke reacties...

0

Conclaaf

(“Conclaaf”: een boeiend vakantieboek, met mooie doorkijkjes over kerk, geloof en liturgie) ‘Vlees en wereld’[1] Zelfs als gereformeerd protestant ben je nieuwsgierig naar wat zich achter de gesloten deuren van de Sixtijnse Kapel afspeelt bij een pausverkiezing, het z.g. Conclaaf. Die blik mag je werpen in het boeiende boek Conclaaf van Robert Harris. Wat maakt me zo nieuwsgierig? Het vermoeden, dat een concilie van honderdzeventien kardinalen net zo’n onderonsje is als een vrijgemaakte synode met een kleine veertig mannen? Zo kleinschalig is een conclaaf natuurlijk niet: die kardinalen komen vanuit de hele wereldkerk. Bovendien, en dat maakt het juist zo...

0

Friedman en de financiële problemen van de kerk

Het voorspelbare doorbreken In Van geslacht op geslacht vertelt gezinssysteemtherapeut Edwin Friedman een fabel die heel helder duidelijk maakt wat hij met zijn theorie over gezinssystemen bedoelt. Familie Vogel heeft 10 jonkies grootgebracht. Negen van de tien zijn inmiddels succesvol uitgevlogen. Nummer 10 blijft nog in het ouderlijk nest hangen, zo lang zelfs dat de ouders, die nog graag willen genieten van een oude dag samen, het laatste jong naar buiten beginnen te duwen. Het jong valt uit het nest, maar vertikt het om te vliegen. De ouders vangen hem op, stellen hem gerust en beginnen hem dagelijks vlieginstructies te...

1

Hoe houden we elkaar vast? – GKv besluit tot vrouwelijke ambtsdragers

Zorg en onrust waren er bij velen de afgelopen maanden. Evenals hoop en verwachting. Nu er besloten is zetten deze gevoelens zich voort: zorg, maar ook blijdschap. De generale synode wilde eindelijk duidelijkheid en pakte door. Moedig om eindelijk de knoop door te hakken. Verdere discussie zou geen nieuws opleveren en alleen maar verwijderend werken. Maar hoe hou je elkaar nu vast, als er zulke diverse gevoelens zijn? Moeten we elkaar vasthouden? Die vraag stelt ds. Jos Douma op zijn weblog. Ik was zelf begonnen met een soortgelijk artikel, toen dit van hem verscheen. Wijze en verbindende woorden. Met zijn...