Moet ik continu achterom kijken?

Op de Burendag kwam ik ze weer tegen. Ze wonen hier vlak bij en ik spreek ze zo nu en dan. “Nou moeten we ook al de hele tijd achterom kijken”, zei hij. Ik begreep eerst niet echt wat hij bedoelde: achterom kijken, hoezo?

Wat hij bedoelde was de waarschuwing voor terreurdaden naar aanleiding van de oproep van een Nederlandse jihadstrijder in Syrië. Zo zou de invloed van ISIS zelfs tot in het veilig gewaande NL kunnen reiken. Inderdaad bedreigend, om niet te zeggen angstwekkend. Voordat ik deze oudere ontmoette had ik hier niet echt bij stilgestaan. Maar er zijn blijkbaar mensen die echt bang voor zoiets zijn.

Ben ik dat dan niet? Ik zeg niet dat zoiets hier niet kan of zal gebeuren. Nee, de tactiek van ISIS en andere radicale jihadisten is juist angst zaaien. Mensen bang maken, bedreigen. En daar slagen ze goed in. Hun doel is blijkbaar niet mensen overtuigen. Hun doel is mensen te onderwerpen. Hun wapen: angst. Wie zich niet overgeeft, wacht een gruwelijke dood.

Maar waarom zou ik daar bang voor zijn? Waar is jouw gevoel van veiligheid op gebaseerd? Gevaar schuilt echt overal. En ja, in landen waar ISIS of ebola rondwaart meer en heftiger dan hier. Maar jouw leven in veilig NL kan ook morgen zo maar jammerlijk eindigen. Een vliegtuig op je huis. Een dronken automobilist. Of, ja inderdaad, een duivelse aanslag in een winkelcentrum.

Ik zeg: duivels. Want dat is het. En dat is ook de reden dat ik niet bang wil zijn. Op 5 november a.s. is het Dankdag. We gaan naar de kerk. Want waar heb ik het aan te danken: dat ik in veilig NL woon, niet hoefde te vluchten, geen ebola kreeg, te eten had en heb (en zelfs keus heb wat en  hoeveel!), en zoveel meer? Waar hebben wij dat aan te danken? Niet aan mijzelf. Zelfs niet aan een overheid die er is om burgers te beschermen. Nee, ik kijk nog verder omhoog. Want geen mens kan de duivel aan. Jezus wel.

Als ik bang ben, denk ik aan hem.