Integratie: je eigen cultuur opgeven?
In een ingezonden opiniestuk in het ND van 3 sept. jl. pleit Wesley Beukers voor een realistisch asielbeleid bij de ChristenUnie: “tijdelijk, doordacht en in balans met wat een samenleving kan dragen.” Prima, so far.
Maar dan… Dan gebeurt er iets wat mij een knoop in de maag bezorgt. Dat gebeurt als hij het over integratie heeft. Integreren is volgens Beukers, dat migranten “zich voegen naar onze wetten en waarden, en dankbaarheid tonen voor de opvang die zij ontvangen.” Hier gaat al iets mis: wat zijn ‘onze’ wetten en waarden? Wie bepaalt deze? Welk ons bedoelt hij? Is dat het hebben van een democratische overtuiging en houding? Of horen daar allerlei z.g. ‘Nederlandse’ of nationale tradities bij, zoals Zwarte Piet, en zo? Onderscheidt hij wel voldoende tussen cultuur en in de wet verankerde waarden?
Nog erger wordt het dan, als hij de opgepakte verdachte van de moord op Lisa als voorbeeld aanhaalt, niet als verdachte maar als dader. En ernstiger, hoe komt hij er vervolgens bij dat dit zoals hij zegt een “culturele confrontatie” is? Dus een vanuit een cultuur of godsdienst gemotiveerde, wellicht zelfs geboden daad. Hoe weet de heer Beukers dat? Bij mijn weten is daarover niets in de media bekend gemaakt. Noch over de geestesgesteldheid van deze persoon, waarvan in de pers kwam dat hij al eerder tot een dergelijke gruwelijke daad gekomen was (zonder deze dodelijke afloop).
Intussen wordt zo een suggestie versterkt, dat integratie betekent dat mensen hun eigen cultuur moeten inleveren en zich moeten ‘voegen’ (dat woord gebruikt Beukers!) naar Nederlandse waarden. Anders zou dit mogelijk niet de laatste vrouwenmoord vanuit een ‘culturele motivatie’ zijn…. Dit noem ik een vieze manier om zaken die niet bij elkaar horen bij elkaar te vegen om je eigen statement op te bouwen. Het suggereert immers, dat de aangehouden persoon handelde vanuit een cultureel-religieuze motivatie. Leidt een bewuste visie zonder meer tot krankzinnige daden?
In hetzelfde artikel zegt de heer Beukers, dat “juist groepen met een sterke collectieve identiteit, denk aan orthodoxe religieuze gemeenschappen of etnisch hechte groepen, historisch gezien geneigd (zijn) zich af te zonderen van de dominante cultuur.” Heeft hij daarbij ook gedacht aan de inwoners van zijn eigen dorp? Een dorp vol voornamelijk witte kerkgangers, die in moderne huizen en dito auto’s leven, en die zich blijkbaar zo bedreigd voelen dat de PVV hun laatste redding is?
Wat een werkelijk christelijke gemeenschap typeert, is recht en vrede zoeken voor alle mensen. Inderdaad, niet naïef en onrealistisch, wel moedig en vertrouwend op God in plaats van op politieke leiders die kwetsbare mensen afdoen als te deporteren vee.
Tien jaar hiervoor publiceerde het ND een commentaar van Ruurd Ubels (dat ik vond bij het ‘lees ook’ onder het artikel van Beukers op de website van het ND). Hij schreef n.a.v. het Wir schaffen das van Angela Merkel(2015): “Bewogenheid met de vreemdeling die zich aan de poort meldt, is een Bijbelse opdracht.” Dat is voor al wie Christus volgt het eerste dat telt! Betekent dat ongecontroleerde instroom en kritiekloze opvang? Nee, aldus Ubels, dat kan nooit “automatisch leiden tot politieke besluiten die uitgaan van onbegrensde toelating (…). Alleen al cijfermatig is dat ondoenlijk; er zijn honderd miljoen wereldburgers op de vlucht. (…) Bovendien is het draagvlak in de ontvangende samenleving beperkt. De komst van grote groepen vluchtelingen leidt – leert de geschiedenis – in elke samenleving tot vragen, spanningen en integratieproblemen. Wir schaffen das betekent daarom ook: een gecontroleerde en planmatige asielaanpak.”
De nuance telt voor wie zich christen noemt. En suggestieve taal als die van Beukers past daarbij niet.
