Respect voor mensen in de ramadan

Achmed van de Kebab zit in de Ramadan. Vandaag ziet hij er beroerd uit. Hij is ziek. Vandaag doe ik het niet, zegt hij. Maar heb je het dan verbroken, vraag ik. Ja, voor één dag (het is trouwens wel de derde, zegt hij, waarop ik het niet volhou). Het is toch onmenselijk, vraag ik. De hele dag niet eten okee, maar niet drinken, en dat met dat warme weer…? Onmenselijk: daar moeten hij en z’n maat om lachen. Waarom moet het dan? We denken aan de arme mensen, zegt Achmed. O, dat vind ik wel goed: niet eten (en drinken), om stil te staan bij mensen die bijna niets hebben om te eten.

Wij doen dat niet, niet zo tenminste. Sommige christenen vasten in de tijd voor Pasen. We denken dan aan Jezus die stierf aan het kruis (Goede Vrijdag). Maar niets eten, zelfs niet drinken, dat doet geen mens. God wil geen onmenselijke dingen van mensen. Vasten maakt dat je je belabberd voelt. Je kunt er makkelijk prikkelbaar van worden. Vasten is iets níet doen (zoals: eten, drinken), maar je doet ook iets juist wél: bijvoorbeeld inkeer, gebed, rust en meditatie.

Je kunt natuurlijk ook anders vasten: een maand niet op je smartphone, geen social media, of geen alcohol of koekjes. Dat is ook je iets ontzeggen. En ook met het doel, dat je tijd hebt om te bidden. Aan God te denken, of aan arme mensen. Steeds meer gelovigen doen zoiets.

Het is voor ons één van de vijf zuilen van de islam, zegt Achmed. Móet je het doen? Nee, maar goede moslims willen dat doen. Ik heb er respect voor, zeker als het in deze weken valt, als de zon steeds later ondergaat en de dagen warm zijn. En dan ook nog werken bij die gloeiend hete kebabmachine! Ik wens Achmed sterkte. Want hij leeft er maar niet wat op los. Hij denkt aan God en aan mensen die het moeilijk hebben. Hopelijk is dit een tijd waarin we allemaal even buiten ons eigen kringetje komen. En niet alleen deze maan…