Kerst vier je samen. Of niet?

Kerst vier je samen. Toch is er voor heel wat mensen weinig samen. Je was samen maar nu alleen. Gescheiden. Of je partner leeft niet meer. Of je kinderen willen je niet meer zien.

Je kunt natuurlijk de straat op gaan, een café in duiken. Beetje afleiding. Er zijn daar tenminste mensen. Maar is dat samen? Of denk je: als de kerst maar weer voorbij is? De deur uit? Moet er niet aan denken…

Ik sprak er de afgelopen weken heel wat zo. Zelfs had iemand een oud-papierbak bij de brievenbus staan. “Ineens weten ze me te vinden: kaarten met ‘fijne dagen’ en dat soort dingen. De rest van het jaar besta ik niet. Dus hup, bij het oud papier! Cynisch hè, maar ik snap het wel.

Kerst komt van Christus. Het kerstverhaal vertelt dat Christus (ook Jezus genoemd) geboren werd in armoede. Maar wat maakt dat uit? Zoveel meer groeien er arm op. Toen hij opgroeide bleek hij verbluffend wijs. Maar zoveel meer grote leiders waren er die wijs waren en velen inspireerden.

Wat maakt hem anders? Dat zit hem in dat ‘samen’. Niet dat hij een kerk stichtte, of een nieuw geloof. Nee, hij bracht mensen bij elkaar. En dat was omdat hij mensen bij God bracht. In het licht, veilig.

Dat moet je natuurlijk geloven. En dat is niet ieder gegeven. Want het is nogal wat: geloven dat die Jezus springlevend is en bij jou wil zijn, in je huis, in je diepste binnenste. Samen.

Als je dat kent, wil je dat vieren. Samen. Nee, niet met kerstdiners, eten en een hoop drinken. Met blingbling en blabla. Maar met mensen die jou zien staan. Als jij gelooft dat die bestaan, zoek ze dan. Zelf.

Diezelfde Jezus zei ooit: zoek en je zult vinden. Dat is geen belofte, zo werkt dat. Vinden doe je niet als je niet zoekt. En wat vind je dan? Samen.