Pinksteren: lekker likken aan een ijsje

Kerst: een kindje, een stal, lichtjesfeest in de donkere tijd van het jaar. Feest met een duidelijke link naar de oorspronkelijke betekenis.

Pasen: lentekriebels, een haas, eieren zoeken, hopelijk mooi weer, dagje uit. De link met de oorspronkelijk christelijke betekenis is al verder te zoeken. Jezus opgestaan, je moet ’t maar geloven…

Maar Pinksteren? Wat moet je daar nou mee? Ook fijn hoor, dagje uit, festivals, toernooien. Hier is de link naar de oorsprong helemáál zoek. Weet jij waar het vandaan komt, wat er dan gevierd werd (wordt), wat het betekent?

Pinksteren komt van het Griekse woord voor 50ste: de vijftigste dag na Pasen. Veertig dagen erna keerde Jezus terug naar de hemel (‘Hemelvaart’). Vijftig dagen erna gaf hij zijn Geest aan de mensen. Dat gebeurde op het joodse Oogstfeest. Het geschenk van de heilige Geest: gegeven op het joodse Oogstfeest.

Met die ‘uitstorting’ (zoals dat heet) van de Geest kunnen veel mensen nog minder dan met die opstanding van Jezus. ‘Oogstfeest’, dat spreekt misschien meer aan. Als ik nu naar buiten kijk, is alles groen en staat veel in bloei. Wat een hoopvol jaargetijde is dit! Je ziet: de wereld leeft, de nieuwe oogst is alweer in de maak.

Je ziet het ook aan de mensen. Het is deze week zomers warm. De mensen zijn meteen vrolijker, het is gezellig op straat. Vrouwen in wapperende jurkjes, mensen die door de straat flaneren, likkend aan een ijsje. Lekker buiten, tot ’s avonds laat. Zo hoort het leven te zijn, denk je dan! Alles ademt hoop en vrolijkheid.

Wil je weten wat het christelijke Pinksterfeest met Oogst te maken heeft? Dat het leven zo bedoeld is: dat lekkere leventje, mensen op straat, onbekommerd genietend, likkend aan dat ijsje. Zo is het leven nu lang niet altijd. Voor heel wat mensen in de wereld niet. Zo wordt het wel. Dat staat vast. Iemand is bezig te zorgen dat dat feest gevierd gaat worden. Daarom doen we het nu al.